همان طور که می دانیم بیمارستان محیطی دارد که باید عاری از هر نوع ویروس و میکروبی باشد و این امر باید به صورت مرتب مدیریت شود. به علت رعایت بهداشت باید پارچه های مورد مصرف در بیمارستان یا یکبار مصرف باشد و یا به صورت مداوم مورد شست و شو و نظافت قرار گیرد. بدین جهت برای این نهاد باید به صورت تخصصى پارچه ای تولید و تکمیل شود که در برابر انواع مواد ضد عفونی کننده و شوینده به خصوص مایع اب ژاول مقاوم شود تا هم کیفیت بافت تغییر نکند و هم از همه مهمتر خللی در رنگ ثابت پارچه ایجاد نشود. در بازار فروش، کسبه، صاحبان کارخانه ها و مشتری ها این نوع کیفیت رنگرزی را ضد اب ژاول یا ضد اب ژاولی می خوانند که منظور ثابت بودن رنگ پارچه است.
مبحث بعدی مربوط به کیفیت و لطافت بافت پارچه و گرماژ ان می شود. از ان جا که پارچه تماس مستقیم با پوست فرد دارد باید در بافت پارچه های بیمارستانی از مرغوب ترین الیاف بهداشتی استفاده شود تا ضد حساسیت و مناسب با هر نوع پوستی باشد. البسه پزشکی به خصوص لباس بیمار باید وزن سبک داشته باشد تا حتی سالمندان نیز در ان احساس راحتی کنند البته باید به این نکته توجه داشت که منظور از گرماژ سبک، وزن استاندارد تعریف شده است و پارچه نباید هرگز بدن نما باشد!

هر نوع پارچه ای در یک عرض یا چندین عرض تولید می شود. وزن پارچه که به ان به عنوان گرماژ پارچه نیز یاد می کنند این گونه حساب می شود که یک متر از طول پارچه در عرض ان را میزان می کنند. برای مثال وقتی می شنوید وزن تترون با عرض ١۵٠ سانتى متر ١٧٠ گرم است یعنی یک متر در یک متر و نیم ان این وزن را دارد. گرماژ یا وزن مربوط به تراکم بافت پارچه می باشد و هرچه وزن بالاتر باشد حاکی از تراکم بافت بیشتر است.

آبی اسمانی، صورتی، سفید و لیمویی و سبز مغز پسته ای و سبز پر رنگ مشهور به سبز بیمارستانی از محبوب ترین رنگ های نهاد های پزشکی است که البته رنگ های دیگری از پارچه نیز با توجه به سیاست گزاری مدیریت بیمارستان مورد استفاده قرار می گیرد. در اکثر موارد به خصوص بیمارستان های دولتی، لباس فرم بیماران مرد با رنگ آبی و لباس بیمار های خانم با رنگ صورتی تهیه و دوخت می شود. در صورتی که پارچه تترون برای لباس بیمار انتخاب شود وزن های ۱۶۰ و ۱۷۰ و ۱۷۵ و ۱۸۰ گرم در عرض ۱۵۰ cm از بهتربن گزینه های پیشنهادی هستند.